Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

Και τώρα ήρθες εσύ κι εγώ θέλω πολύ να πιστέψω, 
αλλά κάθε φορά που πιστεύω απογοητεύομαι,
και φτάνω εγώ στο σημείο να σου λέω εγώ να μην προτρέχεις,
και να με κρατάω.
Μα αν με κρατάω τίποτα δεν είναι πραγματικό,
το θέμα δεν είναι να μη φοράμε μάσκες;
-δεν είναι μάσκα, έλα τώρα, άμυνα είναι, "αξιοπρέπεια" όπως λένε τα κορίτσια-
Αλλά αν σταματήσω να με κρατάω 
κι εσύ φύγεις;
*μην πιέσεις κι όλα θα πάνε μια χαρά από μόνα τους*, ε;
και θα σου πω πόσο πολύ σε έχω ανάγκη,
και που κρατιέμαι να μην πέσω στο κενό

Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

Ντέι : Προσφώνηση χρησιμοποιούμενη προς τα γαιδούρια έτσι ώστε να συνεχίσουν να προχωρούν σηκώνοντας τον αναβάτη.

Ειδάλλως

Ντέι/Day : Η μέρα

Κενό και μετά;

Έχω κουραστεί να είμαι έτσι, ειλικρινά δεν αντέχω άλλο, έχω καταλήξει να νιώθω βάρος σε όλους και κυρίως βάρος στον εαυτό μου, μέρα με τη μέρα απλά η κατάσταση γαμιέται κι άλλο, κι είναι οι φάσεις που προσπαθείς, που τα καταφέρνεις, που στέκεσαι, και μετά χάνεσαι πάλι μόνος σου και χαώνεσαι στις σκέψεις σου. Κι ίσως τα προβλήματα να 'ναι στο κεφάλι σου λες, και παίρνεις ελπίδα, αλλά ανοίγεις τα μάτια και ωχ να, τα προβλήματα είναι ακόμα εκεί. Και πάντα λέμε υπάρχουνε χειρότερα, και ισχύει, μα για τον καθένα τα δικά του είναι μεγάλα, είτε αρχίδια είναι είτε προβλήματα. Θέλω να σταματήσει το τρένο και να κατέβω, δε μαρέσει η διαδρομή, έγινα κι οδηγός, κι επιβάτης απλός, και υπάλληλος και περαστικός στο σταθμό που απλά κοιτάζει το τρένο να φεύγει και πιάνεται από πίσω την τελευταία στιγμή, μόνο στις ράγες δε δέθηκα ακόμα~ Θέλω να ακούω για πάντα τρύπες, εσύ δε λες για πάντα και ποτέ, εσύ μόνο χαμογελάς λίγο και λες μπορεί γαμώ τα μπορεί μου. Αλλά κι η μάνα μου ποτέ δε λέει συγγνώμη ακόμα και τις πιο προφανείς φορές. Έτσι έχω συνηθίσει τους ανθρώπους που έχουν αλλεργία σε λέξεις, ή απλά αρνούνται, μάχονται ακόμα κι αν οι λέξεις τους κατακλύζουν, εκείνοι επιμένουν στον κωλοεγωισμό τους.Αλλαγή θέματος. Η μέγιστη αγάπη που μπορείς να νιώσεις είναι η ερωτική, ο μέγιστος πόνος δεν ξέρω, μπορεί ο θάνατος, μπορεί και όχι. όταν μάθεις γύρνα πίσω να μου πεις. όταν μάθω δε θα θες να ρθω πίσω και να σου πω. έχασα κάτι αυτές τις μέρες (ανω τελεία) όχι την αγάπη ρε μαλάκα, αυτή δε θυμάμαι καν πότε την έχασα, νόμιζω έχασα το χιούμορ μου (μη χαίρεστε μαλάκες δε γλιτώσατε). Μπα όχι αυτό δε χάνεται. Εμένα, μα δε με είχα βρει και ποτέ, δεν βρίσκουμε ποτέ τον εαυτό μας, δεν υπάρχει ένας εαυτός, είμαστε απλά δυναμικές μορφές κινούμενες λίγο σε τρισδιάστατους χώρους, και πολύ περισσότερο σε φανταστικούς.

Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα, είναι για ένα μικρό νησί

Θα τα ξαναπούμε εκεί είμαι σίγουρη
Κάποιο αυγουστιάτικο μεσημέρι
Εγώ θα είμαι λίγο ξύπνια-λίγο κοιμισμένη, ξαπλωμένη στην παραλία
Κι εσύ, καθισμένος λίγο πιο πέρα, θα πετάς βότσαλα στο νερό.
Τότε δε θα χρειάζεται να μιλάμε, 
θα τα'χουμε πει όλα.
Θα χρειάζεται μόνο να σιγοσφυρίζεις 
κι εγώ να σ'ακολουθώ τραγουδώντας.
...
όχι. ντιλίτ πάλι.
Δεν είσαι έτοιμη να γράψεις ακόμα γι αυτό,
χεχε,
είναι πολύ νωπή η ευτυχία.

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

~
Είμαι ημιτονοειδής συνάρτηση χωρίς αρχική φάση. Εφευρίσκω ιστορίες για να συνεχίσω να κινούμαι, είμαι κύμα.  Έχω κι άλλο ένα γνώρισμα, διαφορά φάσης με όσους ανθρώπους έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Θέλω το συντονισμό,αλλά μισώ τις εξαναγκασμένες ταλαντώσεις, καταλαβαίνεις;
~
Γίνεται κάποιος να εθιστεί στο να μιλάει;
Ξέρουμε όλοι να μιλάμε
και κανείς μας δεν ακούει,
πλέον σου φωνάζω,
άνοιξε τα αυτιά σου, 
έλα μην τα κρύβεις, και πάλι τα βλέπω,
όχι ρε μαλάκα δε λέω ότι είναι μεγάλα,
απλά να (άνω τελεία)
και μένα το στόμα μου μικρό είναι 
κι όμως συνεχώς γεννάει λέξεις,
(τσακ, δεν είπα αυτό που σκέφτηκες)
και τα δάχτυλά μου όλοι λένε ότι είναι πολύ λεπτά,
μα ακόμα δεν έχω πάθει τενοντίτιδα από τα πλήκτρα σου,
και ντάξει γενικά μου λένε κι ότι είμαι και λίγο κοντή
αλλά, να, πως να στο πω,
χωράνε μέσα μου πολλά,
έλα ρε μαλάκα δεν εννοώ αυτό, ΜΗ ΓΕΛΑΣ,
δεν είναι αυτός ο σκοπός,
καλά ναι, είναι κι ο αυτοσαρκασμός, 
αλλά αυτός υπάρχει πάντα,
~
Τι γίνεται με τους ανθρώπους που δεν αυτοσαρκάζονται αλλά τους πειράζουν όλοι οι άλλοι; Σε ποιο παράδεισο πάνε αυτοί οι άνθρωποι;
~
Και κάτι άλλο, το χει τραγουδήσει ο Γιάννης, το ερώτημα εκφράστηκε καλύτερα απ'όσο θα μπορούσα να το θέσω εγώ, να άκου,

Τα κανονικά παιδιά γεννιούνται κανονικά, μεγαλώνουν κανονικά, ονειρεύονται κανονικά, ερωτεύονται κανονικά και πεθαίνουν κανονικά Πες μου μαμά... Πες μου τι γίνεται μ' εκείνα τα παιδιά που αν και γεννιούνται κανονικά, δε μεγαλώνουν κανονικά δεν ονειρεύονται κανονικά, ούτ' ερωτεύονται κανονικά Πες μου μαμά... Πες μου αν πεθαίνουν Πες μου αν πεθαίνουν κανονικά


what is wrong with me, 
βασικά τι είναι λάθος με αυτό το καλοκαίρι
τι είναι λάθος με τα πάντα,
(όχι αυτά μπιλλ, αυτά μια χαρά είναι πάλι καλά).
τι στον πούτσο έχω κάνει λάθος και απλά μέρα με τη μέρα όλα γαμιούνται περισσότερο αντί να φτιάχνουν;
θα μου πεις, και πέρισυ το καλοκαίρι πάλι θέματα δεν είχε το μαράκι;
πάλι όλοι με τα προβληματάκια της δεν ασχολούμασταν;
πού να ξερε τώρα το μαράκι όμως, που να φαντζόταν,
ωστόσο, 
ότι αναστρέφεται δεν είναι πρόβλημα,
γαμώ την κυκλοθυμία μου γαμώ.

Βουκαμβίλια

Είμαι τετραγωνοθυμική (άνω τελεία) είναι πολύ ανώμαλο αυτό. 
Είμαι ένα σχήμα με κοφτερές κορυφές και βαρετά ανούσια ευθύγραμμα τμήματα.

Εσύ είσαι ένας λείος κύκλος. 
Είσαι ένα σχήμα άγνωστο και μυστικιστικό, που μυρίζει καλοκαίρι.

Ζούμε μαζί σαν αμοιβάδες. 
Δε βλέπουμε ο ένας τον άλλον.
Αναπτύσσουμε ψευδοπόδια. 
Εσύ, προσπαθείς να κυκλώσεις το τετράγωνο (άνω τελεία)
Εγώ, να τετραγωνίσω τον κύκλο.


Παράλληλα (η λέξη εδώ χρησιμοποιείται μόνο εκφραστικά. Δεν αποτελεί αναφορά στις παράλληλες πλευρές μου, ούτε σε κάποιες εφαπτόμενες σε σένα γκόμενες),ο καθένας μας προσπαθεί να γίνει συμπαγής και τρισδιάστατος.
Να εξελιχθεί.
Να μεγαλώσει τον εαυτό του.

Εσύ, μωρό μου, θα γίνεις μια όμορφη σφαίρα που θα κυλάει αέναα, θα αλλάζει χρώματα καθώς μπαίνει στο χώμα, θα συμπιέζεται όταν θα την κλωτσάνε παιδάκια και θα επανέρχεται όταν θα τη γλείφει ένα αδέσποτο σκυλί πιέζοντας την αντίθετα με το μπροστινό αριστερό του πόδι. Έπειτα,θα σε κλωτσήσει από ένα λόφο και θα πεταχτείς στο κενό. Θα ταξιδεύεις, σαν άλλος Καββαδίας, και θα χεις πολλές ιστορίες να μου πεις όταν,

Εγώ, εν τω μεταξύ, θα χρειάζομαι κάποιον να με σπρώξει αφού θα 'μαι ένας κύβος γεμάτος και συμπαγής, κι όταν όλοι θα'χουν πια κουραστεί να με σπρώχνουν θα με πετάξουν στο γκρεμό. Η μια μου έδρα θα γρατζουνιστεί τόσο που θα τρυπήσει, κι από εκεί θα κυλήσει όλο το εσωτερικό μου στο κενό (τώρα, η τομή μας είναι το κενό).  Έτσι, θα έχω αδειάσει και θα μπορώ να ξαναγεμίσω με ιστορίες που θα ακούσω όταν,

Όταν, εσύ θα εισχωρήσεις στο κενό μου κι εκεί θα είμαστε δυο σχήματα που εφαρμόζουν τέλεια, εσύ μέσα σε μένα. Κι έπειτα, δε χρειάζεται το έπειτα, μόνο η τέλεια στιγμή εκείνη (άνω τελεία)


(οι στίχοι)
~Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, όχι δεν περιμένω περίοδο, ούτε θέλω να κάνω σεξ, νομίζω..νομίζω ότι έχω γίνει ρ..ρ..ρ.....~


Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

μιου

Σήμερα το Καλλιόπι είπε " Ξερεις τι ΠΡΕΠΕΙ να κανεις για να εχεις λιγη αξιοπρεπεια Το θεμα ειναι οτι αυτο δεν συμπιπτει με αυτο που ΘΕΛΕΙΣ να κανεις ".
couldn't describe better la situation.
Hasta luego,

~το μαρια το καλλιόπι το τοφία πάνε βόλτα σε μια κρύα παραλία

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2016

Μέσα στα μπαρ που αυτοκτονούνε οι θαμώνες

Εδώ οι μέρες κυλάνε αργά, κουραστικά χωρίς κόπους όμως..Νωχελικά, στην πραγματικότητα.
Τα μεσημέρια ιδρώνουμε καθισμένοι μπροστά σε μια οθόνη (άνω τελεία) σπανιότερα, σε ημικλινή στάση στο κρεβάτι διαβάζοντας δυο-τρεις σελίδες πριν μπούμε στο μεσημεριανό λήθαργο.
Τα απογεύματα πηγαινοερχόμαστε σε όλη την επιφάνεια των 120 τ.μ. + 20 βεράντα, χωρίς σκοπό. Αν δεν ήταν ταμπού, σίγουρα θα καπνίζαμε όλοι μαζί.
Τα βράδια φεύγουμε (άνω τελεία) συνήθως ο καθένας μόνος του, αλλά κι όλοι μαζί να φύγουμε, πάλι μόνος του είναι ο καθένας μας. 
Κι εκείνη την ώρα την καλύτερη, την πιο σκοτεινή της νύχτας (άνω τελεία) ζούμε. Στα όνειρα του πιο βαθέως ύπνου, στα ροχαλητά που ξεσηκώνουν τα 140 στο σύνολο τ.μ., μα κυρίως κάπου έξω, σχετικά μακριά (άνω τελεία) στα δυο-τρία μέρη που απέμειναν να μοιράζουν αποδοχή σ'αυτή την κωλοπόλη που λάτρευες, στους 6-7 ανθρώπους -τουλάχιστον είναι αρκετοί- που σαγαπούν. 
~
Χτες το βράδυ γύρισα πρώτη φορά στο σπίτι μου με τα πόδια μετά τις 11 μ.μ. Κλασσικά, σ'ένα σημείο χωρίς φώτα έτρεμα. Άκουγα την απέραντη θλιμμένη ανταρκτική σε εκείνο το σημείο και σκεφτόμουν μια ιστορία που μου είπε μια φίλη για μια κοπέλα που την έκαψαν ζωντανή στην πιλοτή του σπιτιού της. Κάτι μαλάκες με μηχανάκια φώναξαν τις μαλακίες τους. Αφού απομακρύνθηκα 30 μέτρα είχε περάσει. Έβλεπα το σπίτι. Δεν ξέρω αν θα με έκαιγαν ζωντανή στην πιλοτή, μου αρκούσε που είχα φτάσει σπίτι, που και να πέθαινα, θα πέθαινα έτσι θλιβερά στο σπίτι. Εκεί που η ζωή κυλάει νωχελικά κι εμείς αδειάζουμε χωριστά στον ίδιο κάδο. 
~
Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να πεθάνεις-υπόθεση δευτερολέπτων κάποιες φορές-σκέφτομαι το θάνατο κι έχω στο νου την εικόνα στη μπανιέρα-δε σου χω πει ποτέ, αλλά συχνά σκέφτομαι πως δεν το 'δα, πως δε σε είδα εκεί, πως μόνο το ονειρεύτηκα-μία γυναίκα, τη μαχαίρωσαν σήμερα στο λονδίνο -έκαψαν ένα λεωφορείο στο παρίσι, ίσως τζιχαντιστές-και στην πατησίων ένα τρόλευ τις προάλλες-ήταν εκεί η σοφία και η εύη νομίζω-μα όταν πεθαίνουν εκατοντάδες μαζικά εσύ γιατί κολλάς σε ~~ξύπνα~~
~
Θέλω μια μέρα να γνωρίσω έναν άνθρωπο που θα ερωτευτώ πραγματικά. Νομίζω θέλω απελπισμένα να δοθώ σε κάτι, ερωτεύομαι εικόνες, γιατί απλά έχω την ανάγκη να δώσω. Ζω λίγο μέσα από αυτό. Αλλά ποτέ δεν νομίζω πως πραγματικά έχω θελήσει κάτι πολύ. Έχω μείνει με την ανάγκη μόνο, να θελήσω κάτι πολύ.
~


νομίζω θέλω να φτιάξω μια ταινία

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Αν-Άφη-Νες

-Θα πειράξει πολύ αν φύγω 14 αντί για 20;
-Ναι. Δεκαπεντάυγουστο μόνη σου παιδί μου;
-Δεν είναι λίγο εγωιστικό το να θες να μείνω αφού θα'μαι καλύτερα αν φύγω;
-Μήπως λοιπόν το εγωιστικό θα είναι να φύγεις;

Ενεργητικά ρήματα. 
Πείθω
Εξουσιάζω
Κύρος
9
9

-Τι σου λείπει πιο πολύ, το θέατρο ή ο εαυτός σου;
-Το ένα μέσα από το άλλο

Αγαπώ τα παιχνίδια με τις λέξεις. Νομίζω θα το βάλω στο επίσημο βιογραφικό μου. Μία σειρά μετά το "Φτιάχνω εξαιρετική κρέμα καραμελέ. Αλλά από τα έτοιμα φακελάκια της υπεραγοράς" 
-"Είμαι η Ελίζα Αυτοσαρκασμός Βάτου"

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

food for thought instead of souvlaki_day1


Το πρόβλημα δεν είναι πια πως η εξουσία είναι ανερωτική, αλλά πως κάνει τους ανθρώπους ανερωτικούς..




am or go(s) ?