Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016

θυμάρι

Πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι τόσο, κοριτσάκι, θα το κάψεις-και δεν είναι ότι σου περισσεύει κιόλας.  Οι λέξεις είναι ένα μπερδεμένο σύννεφο στο κεφάλι μου, κι είναι ακόμα μόνο λέξεις.
γκρι.
Χτες μου είπες ότι δε γράφω πια για σένα.
Μα ούτε εσύ γράφεις για μένα. Ούτε εσύ σκέφτεσαι εμένα.
Προχωράς, προχωράω και έτσι συνεχίζεται η ζωή.
Δύο ευθείες έχουν είτε ένα, είτε άπειρα κοινά σημεία.
Εμάς νομίζω ότι ήταν ένα.
Μπορεί να φάνηκε ότι διήρκεσε σαν άπειρα, αλλά όχι. Ήταν ένα.

Το παρελθόν το κρατάμε, αυτό είναι ό,τι είμαστε.
Τι πάει να πει σ'αυτή τη γλώσσα τη βουβή βαστάω γερά κρατάω καλά
Και στο τέλος της μέρας εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να κάνουμε αυτοκριτική.

Για πες λοιπόν, είσαι εντάξει με τον εαυτό σου;
Κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια γιατί είσαι ηθικός και δεν κλέβεις, δε χτυπάς και δεν απατάς την κοπέλα σου. 
Αλλά η ηθική σου σταματάει στα μικροπροβλήματα της καθημερινότητας.
Πόσο ηθικό είναι να θαλασσοπνίγονται άνθρωποι;
Πόσο ηθικό είναι να σε εκμεταλλεύονται;
Κάνε την εκμετάλλευση του άλλου δική σου κι ίσως νιώσεις.
Ίσως τα βράδια να μην κοιμάσαι τόσο ήσυχα.
Ίσως να σταματήσεις να νιώθεις ολοκληρωμένος ηθικά επειδή το μόνο που κάνεις είναι να μην κλέβεις, να μη χτυπάς, να μην προσπαθείς για τίποτα άλλο πέρα από τις δικές σου ιδιοτελείς ανάγκες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου