Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Αμύγδαλα

Πρέπει λέει να πίνω ζεστά για το λαιμό μου.
Ξέρεις, έχει πρηστεί η μία αμυγδαλή. 
Είναι σαν να έχει φυτρώσει ένα αμύγδαλο. 
Ή και δύο.
Στη μια αμυγδαλή.
Όμορφο δεν ακούγεται;
Οπότε μπήκα στη μπανιέρα κι άφησα το νερό να κάψει.
Μετά μπήκα κάτω από τη βρύση κι άρχισα να πίνω καυτό νερό.
Έκαψα τελείως το λαιμό μου τώρα.
Εξάλλου τα αμύγδαλα ψημένα είναι πιο νόστιμα.
Τώρα έχω και δικαιολογία για τις στιγμές που δε μιλάω και δε γελάω.
Θα με ρωτάς τι σκέφτομαι .
Και δε θα χρειάζεται να σου απαντάω καν.
Αφού πια δε μπορείς να διαβάσεις τη σκέψη μου.
Μα κι όταν μπορούσες ανάγνωση έκανες.
Έβλεπες τα αμύγδαλα σαν εικόνα, τα θαύμαζες και τα έτρωγες.
Αμάσητα.
Γι αυτό πάντα τελειώνεις το φαγητό σου πριν από μένα.
Κι εγώ μένω μόνη μου στο τραπέζι.
Μαζεύεις όλα τα πιάτα εκτός από το δικό μου.
Και μετά φεύγεις.
Εγώ μένω.
Συνεχίζω να μασάω αργά το φαγητό μου, μέχρι την τελευταία μπουκιά.
Μα αυτές τις μέρες ξέρεις τι κάνω;
Αφήνω την τελευταία μπουκιά στο πιάτο.
Δεν θέλω να ξέρω τη γεύση της.
Δε θέλω να ξέρω τη γεύση της τελευταίας σκέψης σου.
Περιμένω να μου την πεις εσύ, όχι να τη μαντέψω.
Μα εσύ έχεις από ώρα φύγει.
Κι εγώ περιμένω.
Να έρθει η άνοιξη μάλλον.
Για να ανθίσουν οι αμυγδαλιές και να βγάζω λουλούδια από το στόμα μου.





Στατιστικά, εάν το δεις οι μέρες που ξεκινούν υπερβολικά ευχάριστα καταλήγουν υπερβολικά δυσάρεστα.

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015

Θα πείτε, τ'άστρα είναι μακριά, κι η γη μας τόσο δα μικρή*

ΙΣΤΟΡΙΑ Α'

Ανοίγεις τα μάτια σου.
1...2...3.
Το ξυπνητήρι χτυπά.
1...2...3.
Σηκώνεσαι και στρώνεις το κρεβάτι προσεκτικά.
Βάζεις μηχανικά την καφετιέρα σε λειτουργία όσο ετοιμάζεσαι.
Πας να βάλεις καφέ στο φλιτζάνι και συνειδητοποιείς ότι τρέχει σκέτο νερό.
Πάλι ξέχασες να βάλεις καφέ στο φίλτρο. 
Πάλι κάτι σου χαλάει τη ρουτίνα που έχεις ετοιμάσει για τον εαυτό σου.
 
ΙΣΤΟΡΙΑ Β'

Ανοίγεις τα μάτια σου.
1...2...3.
Το ξυπνητήρι χτυπά.
1...2...3.
Σηκώνεσαι και στρώνεις το κρεβάτι προσεκτικά.
Βάζεις μηχανικά την καφετιέρα σε λειτουργία όσο ετοιμάζεσαι.
Πας να βάλεις καφέ στο φλιτζάνι και συνειδητοποιείς ότι τρέχει σκέτο νερό.
Πάλι ξέχασες να βάλεις καφέ στο φίλτρο. 
Γαμώτο, χτες το βράδυ κοιμήθηκες αργά και ξέχασες να κάνεις αυτά που θέλεις να βρίσκεις έτοιμα το πρωί.
Το σπίτι είναι άνω κάτω χωρίς να είναι βρώμικο.
Κι η ζωή σου είναι άνω κάτω χωρίς να είναι αποκρουστική.
Ίσα ίσα. Επιτέλους έχεις βρει αυτήν την ισορροπία.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ Α'

Έτσι είναι η φοιτητική ζωή. Στον καθένα παίρνει κάποιο χρόνο να προσαρμοστεί. Ο χρόνος αυτός ποικίλει ανάλογα με τον άνθρωπο και τις συνθήκες. Κι επιτέλους η σχολή σου σου αρέσει, τα μαθήματα εξειδικεύονται κάπως κι αρχίζουν να σε ενδιαφέρουν περισσότερο-μάλλον όχι, εσύ ενδιαφέρεσαι και ψάχνεσαι περισσότερο, και συνεπώς αγαπάς αυτό που κάνεις όλο και περισσότερο. Κι έτσι η ψυχολογία σου επιτέλους επανέρχεται στην προ πανελληνίων κατάσταση. 
Εντάξει, ας μην τα παραλέμε, και το πρώτο έτος τις καλές του στιγμές τις είχε, ειδικά προς το τέλος. Γενικά, όσο συνηθίζουμε μια κατάσταση τόσο αρχίζει να μας αρέσει και τόσο τείνουμε να τη βελτιώνουμε προκειμένου να μας αρέσει.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ Β'

Επί του προσωπικού τώρα.
Επιτέλους συνειδητοποίησα ότι ζω στην πόλη των ευκαιριών-σε πολλούς τομείς. 
Επιτέλους εκτίμησα την επιλογή μου, και κυρίως τον κόπο που κατέβαλα για να μπορώ να έχω αυτήν την επιλογή. Γιατί η Αθήνα έχει τις ευκαιρίες. Κι εγώ έχω τα όνειρα και τους στόχους. Και κυρίως, τη διάθεση, και πλέον την παρέα. Και πλέον παρακολουθώ όλες τις συναυλίες και τις ταινίες και τα σεμινάρια και τις ξεναγήσεις και τις δραστηριότητες που ήλπιζα παλιότερα. Κι η πόλη αυτή είναι τόσο όμορφη. Έχει τόσες κρυφές γωνιές για να ανακαλύψεις και να ερωτευτείς. Τόσα δρομάκια να περπατήσεις και τόσους ανθρώπους να χαμογελάσεις, κι ίσως να σου χαμογελάσουν κι εκείνοι. 

-Μ'αρέσει πολύ το θέατρο ρε, θέλω να το δοκιμάσω...αλλά φοβάμαι.
-Εγώ πιστεύω σε εσένα. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις.
-Πού το βασίζεις αυτό;
-Έχεις μια έμφυτη θεατρικότητα.
-Με λες κι υποκρίτρια τώρα;
(γέλιο.το δικό σου γέλιο).