Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

άνθρωπος κυνηγά το άπιαστο, πληροφορίες εντός

Περπατούσα μόνη μου, βράδυ.
Όχι δε φοβόμουν, ούτε μου έλειπαν τα ακουστικά μου.
Κι ούτε η παρέα μου έλειπε, αν και την έψαχνα.
Άκουγα την πόλη, τα αυτοκίνητα, τις φωνές, τις βρισιές των μεταναστών.
Με ενοχλούσαν τα φώτα κι η βρομιά παντού.
Με ενοχλούσαν οι άνθρωποι που έκαναν σαν καθυστερημένοι, τι κι αν διασκέδαζαν;
Με ενοχλούσα κυρίως εγώ, πάντα με ενοχλώ.
Μου φαινόμουν αταίριαστη με το σκηνικό, υπερβολικά άδεια.
Μου φαινόμουν συναισθηματική,πληγωμένη χωρίς λόγο, σαν να ψάχνω κάτι.
Σαν να αναζητώ μόνιμα κάτι, να έχω βαρεθεί οτιδήποτε, να θέλω να βρω ενδιαφέρον σε οτιδήποτε.
Απλά οι ανθρώπινες σχέσεις είναι όλες τόσο ψεύτικες.
Κίβδηλες, κάλπικες ... Κατεστραμένοι δεν είμαστε όλοι;
Φοβόμαστε, ψάχνουμε δικαιολογίες για όλα.Κλεινόμαστε στους εαυτούς μας επειδή δε θέλουμε να πληγωθούμε αλλά πληγώνουμε άλλους από επιλογή.
Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί νιώθουμε τόσο άδειοι.
Επειδή φοβόμαστε να τολμήσουμε; Δικαιολογίες. Κι αφού τολμήσεις πάλι άδειος θα νιώθεις.
Ποτέ ολόκληρος, πάντα κάτι θα λείπει, πάντα θα το ψάχνεις κι εκεί που θα νομίζεις ότι θα το έχεις βρει, κι ίσως αλήθεια θα το έχεις βρει, θα καταλάβεις πόσο άπιαστο είναι.
Θα αντιληφθείς ότι πάντα θα το κυνηγάς αλλά ποτέ δε θα το πιάνεις.
Τουλάχιστον κάποιοι κυνηγούν υλικά αγαθά,αυτοί απλά αλλοτριώνονται.
Εκείνοι όμως που κυνηγούν συναισθήματα;
Εκείνοι που κυνηγούν άτομα και καταστάσεις;
Εκείνοι που ονειρεύονται, προσπαθούν, παλεύουν, μα πάντα μόνοι φροντίζουν τις ανοιχτές πληγές τους;
Αυτοί, αγάπη μου, αργά ή γρήγορα τρελαίνονται απ'την επιθυμία,δίνονται ολοκληρωτικά στο παιχνίδι και χάνουν. Ίσως τους το πάρει και διπλό η ζωή.
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά, ο χαμένος τα παίρνει όλα.
Δηλαδή νικάει; Κατακτάει το άπιαστο;
-Σου δίνω μία στις εκατό πιθανότητες να κάνει κάτι μαζί σου. Σκέψου λογικά, ξύπνα.
Έχασα μία φορά, δε δικαιούμαι να τα πάρω όλα τώρα;
Και να ξαναχάσω, δε θα το δικαιούμαι περισσότερο;
Τελικά δεν πρέπει να μένω μόνη μου γιατί αρχίζω και σκέφτομαι.
Δεν πρέπει να σκέφτομαι, φοβάμαι τα παιχνίδια του μυαλού μου, και πάντα καταλήγω με αυτό το συναίσθημα, το απροσδιόριστο.
Μα κάπου βαθιά μέσα μου νιώθω, ξέρεις, κενή.


20 σχόλια:

  1. δε θα μπορούσες να τα έχεις πει καλύτερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. {σαν τον καλλιτέχνη που αφήνεται να πέσει στο κενό, μα ξαφνικά όλοι παραμερίζουν κι εκείνος.. δεν έχει σημασία}

    είσαι περισσότερο αληθινή απ'όσο νομίζεις πως είσαι. και νομίζω πως δεν είναι όλα μάταια. είναι τόσο μάταια ώστε τουλάχιστον να αποκτάει κάποιο ενδιαφέρον αυτή η ζωή..ξέρεις.

    (όντως πέρασε γρήγορα ο χρόνος, και κάποιοι φόβοι δεν έφυγαν..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ξέρω.
      Μακάρι να εξαλειφθούν στο μέλλον αυτοί οι φόβοι, και των δυο μας...

      Διαγραφή
  3. από τις αγαπημένες μου αναρτήσεις!
    ο χαμένος όντως τα παίρνει όλα.
    κερδίζει πολλά περισσότερα από τον "νικητή".


    όλοι μας,πιστεύω,νιώθουμε κενοί.
    ίσως και να είμαστε.
    αν άλλαζε ο κόσμος,λες να αλλάζαμε κι εμείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ=)
      Ναι νιώθουμε, αλλά δεν νομίζω να είμαστε. Είμαστε αχάριστοι που δεν εκτιμάμε όσα έχουμε σίγουρα πάντως και συνεχίζουμε να νιώθουμε την έλλειψη..

      Διαγραφή
  4. The winner takes it all...
    Ο κερδισμένος το ξέρω εγώ.
    Κερδισμένοι αυτοί που δεν ονειρεύονται;
    Αυτοί που δε ζουν την πραγματικότητα;
    Ποιος κερδίζει τελικά;
    Αν κερδίζει κάποιος...
    Εγώ ανήκω στους χαμένους...
    Γιατί ονειρεύομαι...
    Θέλω τη χρυσόσκονη έστω των ονείρων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχα γράψει άλλο ένα κείμενο σχετικά με το The winner takes it all =)
      Δεν χάνεις όταν ονειρεύεσαι, κερδίζεις πολλά, απλά ίσως να μην είναι απτά ή υπαρκτά=)

      Διαγραφή
  5. νομίζω ότι θα γράψεις πολύ καλά έκθεση :) kn13 δεν μπορώ να κάνω log in για κάποιον λόγο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ποσο δικιο εχεις! οσες φορες πιανω τον ευατο μου να σκεφτεται ολα αυτα στο τελος καταληγω στο ΙΔΙΟ συμπερασμα...ΚΕΝΟ. ποσο πιο απλα θα ηταν ολα αν δεν σκεφτομασταν τοσο πολυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που αισθάνεται έτσι.
      Μα χωρίς τη σκέψη θα είμασταν ρηχοί, δεν είναι απαραίτητα καλύτερο από το "κενοί" αυτό...

      Διαγραφή
  7. είναι υπέροχο, από τα ομορφότερα που έχεις γράψει!

    "Εκείνοι όμως που κυνηγούν συναισθήματα;
    Εκείνοι που κυνηγούν άτομα και καταστάσεις;
    Εκείνοι που ονειρεύονται, προσπαθούν, παλεύουν, μα πάντα μόνοι φροντίζουν τις ανοιχτές πληγές τους;"

    Εκείνοι φαίνεται πως έχουν χάσει από πρώτο χέρι και είναι λυπητερό. Μακάρι να νοιαζόμουν για τα υλικά αγαθά, τουλάχιστον μπορείς να τα πιάσεις και δεν είναι ακατόρθωτο. Γιατί τώρα πια μου φαίνεται ακατόρθωτο να βρεις όλα αυτα που ψάχνεις...κενή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ πολύ:)
      Ότι είναι ακατόρθωτο είναι, αλλά γιατί να μην είμαστε πιο αισιόδοξοι?

      Διαγραφή